Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nunc agendum est subtilius. Duo Reges: constructio interrete. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Bork

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
Memini vero, inquam;
Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Quam ob rem etiam sessiones quaedam et flexi fractique
motus, quales protervorum hominum aut mollium esse solent,
contra naturam sunt, ut, etiamsi animi vitio id eveniat,
tamen in corpore immutari hominis natura videatur.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior
viderere, non esses tui similis;

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? At hoc in eo M. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Beatus sibi videtur esse moriens. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Bork: Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Praeclare hoc quidem.: Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Bork: Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Ita credo.: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.